French Dragoons Italeri 6015

W dobie wojen rewolucyjnych (1792-1799) oraz - zwłaszcza - w okresie napoleońskim (1799-1815) Francja posiadała prawdopodobnie najsprawniejszą machinę wojenną na Starym Kontynencie, która nieomal doprowadziła do jej trwałej hegemonii nad Europą. Truizmem będzie stwierdzenie, że kluczowym elementem owej machiny była francuska armia. W tejże natomiast armii bardzo istotną rolę odgrywała kawaleria. W jej szeregach sporą rolę odgrywały regimenty dragonów, która to formacja kawaleryjska była i jest nadal uważana za powstałą we Francji w okresie rządów Henryka IV (1589-1610). Krótko przed wybuchem Wielkiej Rewolucji liczba ich pułków wynosiła 18, by wzrosnąć w toku wojen rewolucyjnych. W 1803 r. Napoleon – jeszcze jako I Konsul – podniósł liczbę regimentów dragonów do 30, ale w 1811 r. przekształcił 6 regimentów dragońskich w jednostki lansjerów. W 1815 r. w armii francuskiej znajdowało się tylko 15 regimentów dragonów. Warto dodać, że od 1803 r. regiment dragonów liczył ok. 720 żołnierzy i oficerów. Po 1803 r. kaski dragonów były bardzo podobne do kirasjerskich, za wyjątkiem oficerów, którzy nosili hełmy a la Minerve. Kurtki mundurowe w kształcie surdutów były zawsze zielone – niezależnie od pułku. Mundury dopełniały skórzane spodnie oraz buty. Podstawową bronią był karabin AN IX z bagnetem kalibry 17,5 mm, a zatem taki sam jakiego używali woltyżerowie francuscy. Dodatkowo dragoni otrzymywali parę pistoletów wz. 1763 oraz pałasze różnych wzorów, np. AN IV, AN IX czy AN XI. Do najlepszych dowódców tej formacji można zaliczyć np. gen. Colberta, który odznaczył się zwłaszcza pod Austerlitz (1805) oraz Iławą Pruską (1807) czy generała d’Hilliers, który służył w latach 1809-1811 w Hiszpanii.